Vooraf 1: Ik ben aktief in het ledenparlement van het FNV en hou mij daar bezig met zaken als bijstand, pensioenen, lonen en inkomen. Ik heb ook in ondernemingsraden gezeten en een tijd in de universiteitsraad van de Universiteit Twente.

Vooraf 2: Recent hebben we in mijn partij, de NCPN, een debat gehad over de bijstand en het kunnen bijverdienen.  Ik vind dat bijverdienen moet kunnen met behoud van uitkering; anders komt helemaal niemand ooit meer uit de armoede-val en uit de schulden.

Punt 1: Als je het hebt over basisinkomen heb je het eigenlijk over socialisme. Het is in ieder geval naief om daar niet over te praten. Vooral nu het begrip socialisme - buiten haar schuld - in Nederland zo naar beneden is gehaald; en in de media systematisch belachelijk wordt gemaakt.

Punt 2: Dan heb je het - ten tweede - over het niet-hebben-van-inkomen-of-werk. Dat niet hebben van (betaald) werk is uiteraard niet iemands eigen schuld. Dat komt door het kapitalistische systeem en de kapitalistische productiewijzen; waardoor permanente crisissen en werkloosheid ontstaan [**]. Het is onvermijdelijk in dit debat over basisinkomen, het te hebben over de zeggenschap van de productiemiddelen; of op zijn minst de zeggenschap over de meerwaarde of winsten.

Punt 3: Het probleem is dat in dit economische systeem de werkenden, de loonafhankelijken, de premiebetalers en de belastingbetalers nu de lasten van het basisinkomen zullen moeten dragen. De bezittende klasse of de multinationals zullen dit namelijk niet (nooit?) gaan doen. Daarmee is aangetoond en bewezen dat een basisinkomen in Nederland vooralsnog een utopie is.

Tot slot: Ik heb meegedraaid met een werkgroepje ‘persoonlijke budgetten’ van een zich noemende groep ‘post-kapitalisten’. Ik raad iedereen die zich bezig houdt met het basisinkomen hier ook kennis van te nemen. Het is een alternatief voor jullie idee van basisinkomen.

Rik Min, Enschede, 13 oktober 2015

VOETNOOT:
[**] Er is immers sinds 2007 een crisis van overproductie en koopkracht-tekort.  D.w.z. relatieve overproductie en relatieve koopkracht. (En eigenlijk al sinds 1975 een onaanvaardbaar niveau van werkloosheid in Nederland is.) Hetgeen door de sociaal-democraten allemaal systematisch wordt ontkent en verdoezeld; waardoor de verzorgingsstaat incl. het Rijnlandse model, kraakt in al zijn voegen; en uiteindelijk - domweg - zal kunnen bezwijken.